ΑΠΕΡΓΙΑ -ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΣΗ Α2 ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

 

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΏΝ                                                                         Ζάκυνθος 27/1/2024

Α/ΘΜΙΑΣ                                                                                                        Αρ. πρωτ. 22

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ 

«ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ»                                                        Προς: 1) Σχολικές Μονάδες

Ν. Κολυβά 136                                                                                                     &Μέλη  Συλλόγου

Τηλ: 2695028854                                                                                       - Δ.Π.Ε.Ζ –ΚΕΔΑΣΥ

e-mail : solomosd1@gmail.com                                                          

                                               

 

 

ΘΕΜΑ: «Ανακοίνωση για την έναρξη του Α2 πεδίου της ατομικής αξιολόγησης-     

Κάλεσμα όλων των Διευθυντών και Προϊσταμένων  συναδέλφων να υπογράψουν τη  Δήλωση Απεργίας – Αποχής από τις διαδικασίες της Ατομικής Αξιολόγησης.»

   

 

Την Πέμπτη  18/1 πραγματοποιήθηκε   τηλεδιάσκεψη του Υπουργού με τους/τις  Διευθυντές-ντριες  των δημοτικών σχολείων και  τις /τους Προϊστάμενες-νους των νηπιαγωγείων με θέμα την έναρξη της φάσης Α2 της ατομικής αξιολόγησης προκειμένου να πάρουν κι αυτοί με τη σειρά τους τον άχαρο  ρόλο του αξιολογητή των συναδέλφων/ισσών τους! Η τηλεδιάσκεψη  μάλιστα πραγματοποιήθηκε  πρωινές ώρες ,εν ώρα εργασίας , το οποίο σε πολλές περιπτώσεις και οπωσδήποτε για τις προϊσταμένες ολιγοθέσιων νηπιαγωγείων σήμαινε αντικειμενική αδυναμία παρακολούθησης και συνάμα απαξίωση του παιδαγωγικού λειτουργήματος ή της ίδιας της ενημερωτικής συνάντησης ή και των δύο.

Στο πεδίο Α2 της ατομικής αξιολόγησης, οι Διευθυντές και Προϊσταμένες των σχολικών μονάδων καλούνται  να αξιολογήσουν τους εκπαιδευτικούς σε δύο πεδία: α) Παιδαγωγικό κλίμα και  διαχείριση της σχολικής τάξης  και β) Αναστοχασμός της διδασκαλίας –αυτοαξιολόγηση εκπαιδευτικού. Τον ορισμό των ζευγαριών αξιολογητή-αξιολογούμενου  μέχρι 31/1 , θα ακολουθήσει η είσοδος των διευθυντών/προισταμένων  στις τάξεις για παρακολούθηση δύο μαθημάτων  των αξιολογούμενων και η σχολική κοινότητα μέσα σε λίγες μέρες θα μετατραπεί σε ένα εργαστήρι «πειραματόζωων εκπαιδευτικών» με την τετράβαθμη κλίμακα να αιωρείται πάνω από την καθημερινότητα της σχολικής ζωής, γεγονός  που μόνο θετικές συνέπειες δεν πρόκειται να έχει στην απρόσκοπτη άσκηση του παιδαγωγικού μας λειτουργήματος. Με γρήγορες  διαδικασίες και αναγνωρίζοντας την αδυναμία των συμβούλων να ολοκληρώσουν συνολικά και μέσα στο προγραμματισμένο χρονοδιάγραμμα το έργο τους, με αρκετούς από αυτούς να παραιτούνται και με επικίνδυνο αριθμό αξιολογούμενων να δηλώνουν απεργία-αποχή, η αξιολόγηση μεταφέρεται στην καθημερινότητα της σχολικής μονάδας, κλονίζει τις σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και εγκαθιδρύει ένα εργασιακό περιβάλλον άγχους και ανασφάλειας, ανταγωνισμού, καχυποψίας και συγκρούσεων . Κι όσο κι αν κάποιοι οραματίζονται αριστεία για όλες και όλους τις/τους αξιολογούμενες/ους  παρερμηνεύουν απόλυτα τον ρόλο του αξιολογητή που, για να υπάρξει ως θεσμός, προϋποθέτει κατηγοριοποίηση-ανταγωνισμό- ιεραρχία.

 

                                              Την περίφημη πυραμίδα του ΙΕΠ: 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ  ΕΝΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΥΓΙΟΥΣ , ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑ –ΑΠΟΧΗΣ  ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΑΣ ΜΟΝΑΔΩΝ

 

Προασπίζοντας την ομόφωνη απόφαση της 92^ης Γενικής Συνέλευσης, η Δ.Ο.Ε στο με αρ.πρωτ. 837/26-1-24  έγραφό της με Θέμα: « Συνεχίζουμε τον αγώνα μας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική-αντιεπιστημονική αξιολόγηση των νόμων 4692/20 και 4823/21 με βάση την ομόφωνη απόφαση της 92^ης Γ.Σ. του κλάδου», αναφέρει:

«Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., σημειώνει την ομόφωνη απόφαση της 92^ης ΓΣ του κλάδου, και επισημαίνει προς όλο τον κλάδο ότι η απεργία – αποχή από την ατομική αξιολόγηση καθώς και οι στάσεις εργασίας για τις παρακολουθήσεις του μαθήματος που ανακοινώνει ανά μήνα η Δ.Ο.Ε. είναι σε απόλυτη ισχύ και συνεχίζουν να καλύπτουν πλήρως όλους/ες τους/τις συναδέλφους/ισσες (νεοδιόριστους, μόνιμους, διευθυντές κ.τ.λ.). 

Δε θα μείνουμε αμέτοχοι στην προσπάθεια του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α., να αλλάξει τελείως το περιεχόμενο και τη δομή του σχολείου, μετατρέποντας ουσιαστικά τους διευθυντές-ντριες και τους προϊσταμένους-ες από συναδέλφους/ισσες σε αξιολογητές – επιθεωρητές και manager. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να φωλιάσει μέσα στα σχολεία μας ο φόβος, η διάρρηξη των συναδελφικών, παιδαγωγικών και ανθρώπινων σχέσεων. Δε μπορούμε να αφήσουμε να μετατραπούμε από «συνάδελφοι» σε «ανταγωνιστές» για το ποιος θα πάρει καλύτερη «αξιολόγηση», τορπιλίζοντας έτσι τη συναδελφικότητα, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα μέσα στα σχολεία. Άλλωστε, αν απωλέσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά μας, πως θα διδάξουμε τέτοιες έννοιες στα παιδιά;»

Καλούμε τους  δ/ντες-ντριες και προϊσταμένους-ες των σχολικών μονάδων να συμμετέχουν στην απεργία – αποχή μιας και στη νέα φάση, το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α. θα επιδιώξει να τους χρησιμοποιήσει ως μοχλό πίεσης. Μόνο με τη συμμετοχή στην απεργία αποχή είμαστε όλοι και όλες καλυμμένοι απέναντι στις απειλές και την διοικητική αυθαιρεσία. Ξεκαθαρίζουμε πως και οι δ/ντες-ντριες και προϊσταμένοι-ες των σχολικών μονάδων, είναι συνάδελφοι, έχουν και αυτοί τα ίδια συνδικαλιστικά δικαιώματα, μπορούν να αντιστέκονται με νόμιμο και οργανωμένο τρόπο απέναντι σε άδικους νόμους, αντιεκπαιδευτικές πολιτικές. Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις που αφορούν το μέλλον της εκπαίδευσης, των παιδιών μας, η αντίσταση δεν είναι απλά δικαίωμα, γίνεται καθήκον!

Επαναλαμβάνουμε πως η απεργία - αποχή είναι μια νόμιμη μορφή πάλης πλήρως κατοχυρωμένη. Η Δ.Ο.Ε. την έχει προκηρύξει με βάση όλες τις τυπικές διαδικασίες (κατάθεση εξώδικου κτλ). Επίσης, καλύπτει πλήρως και η στάση εργασίας από τις δυο παρακολουθήσεις του μαθήματος. Και η στάση εργασίας (μορφή απεργιακής κινητοποίησης) είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Η συμμετοχή, λοιπόν, σε μια τέτοια απόφαση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει σε πειθαρχικό παράπτωμα.  Όπως η συμμετοχή σε μια 24ωρη απεργία δεν είναι παράπτωμα έτσι και στην απεργία αποχή.»

ΚΑΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ

v  ΤΟΥΣ/ΤΙΣ  ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΕΣ ΤΩΝ  ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΩΝ να υπογράψουν τη ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ-ΑΠΟΧΗΣ που επισυνάπτεται και ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ  σχετικά με το σύστημα της ατομικής αξιολόγησης.

 

v  ΤΟΥΣ /ΤΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ-ΑΠΟΧΗΣ

Ø ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΠΟΥ ΘΑ τους ΖΗΤΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΦΑΣΗΣ Α2 ΑΠΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ/ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΕΣ και

(Η δήλωση Α.Α. που υπέγραψαν στην αρχή της χρονιάς τους καλύπτει για όλες τις εξωδιδακτικές  ενέργειες σε όλες τις φάσεις της αξιολόγησης και απέναντι στον σύμβουλο και απέναντι στους διευθυντές/προϊσταμένες. Σε κάθε περίπτωση και για κάθε περαιτέρω διευκρίνιση , συμβουλή ή νομική στήριξη να απευθύνεστε στο Δ..Σ. του Συλλόγου. )

Ø ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ που προκηρύττει η Δ.Ο.Ε κάθε μήνα ,αν και εφόσον τους ζητηθεί από διευθυντές/προϊσταμένες να γίνει παρακολούθηση μαθήματος τους στην τάξη.

 

v  ΤΟΥΣ /ΤΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ  ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ-ΑΠΟΧΗΣ , ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΤΩΡΑ

Υπενθυμίζουμε ότι η σχετική δήλωση Α.Α. αναφέρει ότι: «Με την παρούσα δηλώνουμε ότι συμμετέχουμε στην απεργία – αποχή που έχει προκηρύξει η Δ.Ο.Ε., από κάθε ενέργεια που συνδέεται με το σύστημα αξιολόγησης, το οποίο προωθείται εκ μέρους του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και πιο συγκεκριμένα από τις διαδικασίες που προβλέπονται από τον νόμο 4823/2021 καθώς και από την Υπουργική Απόφαση 9950/ΓΔ5 ΦΕΚ 388/27-1-2023, «Ρύθμιση ειδικότερων και

λεπτομερειακών θεμάτων σχετικά με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των  μελών Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού και Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και τη διαδικασία διενέργειάς της» και σχετίζονται με όλα τα εξωδιδακτικά καθήκοντα σχετικά με την ατομική αξιολόγηση (συναντήσεις με Συμβούλους Εκπαίδευσης, ενημέρωση ατομικού φακέλου, κατάθεση έκθεσης αυτοαξιολόγησης κ.τλ.)».

 

Ο συλλογικός και ενωτικός αγώνας  απέναντι σε αυτές τις μορφές αξιολόγησης αποτελεί καθήκον όλων μας για την προάσπιση του θεσμού του δημόσιου σχολείου και το μέλλον της εκπαίδευσης των παιδιών μας και σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζει  επαγγελματική αδυναμία ή φόβο για σωστές και γόνιμες αξιολογικές κρίσεις. Η ίδια η Δ.Ο.Ε. στην 88^η  Γενική Συνέλευσή της έχει λάβει απόφαση για τον προγραμματισμό και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, σε βάση ουσιαστικής αλληλεπίδρασης και αναστοχασμού όλης της σχολικής κοινότητας και όχι κατηγοριοποίησης και ποσοτικής και μισθολογικής διαφοροποίησης:

«Η  Διδασκαλική Ομοσπονδία  μέσα από αποφάσεις Γενικών της Συνελεύσεων καθώς και  του Διοικητικού Συμβουλίου της έχει, με συνέπεια και υπευθυνότητα, εκφράσει τις θέσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για την αξιολόγηση, τον προγραμματισμό και την αξιολογική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου.

Ο όρος «αξιολόγηση» δεν έχει για τη Δ.Ο.Ε. καμία σύνδεση με την ατομική αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών, καμία σύνδεση με τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη, δεν υπάρχει κανένα θέμα ατομικής αξιολόγησης του εκπαιδευτικού, καμίας αξιολόγησης με ποσοτικά κριτήρια!

Ως Δ.Ο.Ε. θεωρούμε τον προγραμματισμό – αξιολογική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας  ως μια ανατροφοδοτική, γνήσια παιδαγωγική διαδικασία ουσιαστικής αποτίμησης τόσο του εκπαιδευτικού έργου, μιας αποτίμησης από τα «κάτω» που θα πραγματοποιείται από τους εκπαιδευτικούς συλλογικά και όχι από μονοπρόσωπα όργανα και θα έχει ως στόχο την ανίχνευση των προβλημάτων και το σχεδιασμό των αναγκαίων παρεμβάσεων στην κατεύθυνση της  ουσιαστικής ενίσχυσης της εκπαιδευτικής – παιδαγωγικής διαδικασίας και του δημόσιου σχολείου.

Η προσπάθεια αποτίμησης του παιδαγωγικού έργου με καθαρά ποσοτικά κριτήρια  καθιστά την όλη προσπάθεια μεθοδολογικά έωλη και προβληματική.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε όλα τα νομοθετήματα που ως στόχο είχαν, έχουν ή και πρόκειται να έχουν, όχι την αξιολόγηση – αποτίμηση του συνόλου του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου αλλά τη χειραγώγηση, μισθολογική καθήλωση και πιθανότατα απόλυση εκπαιδευτικών (βλ. Νόμοι 2525/97, 3205/04, 3848/10, 4024/11, ΠΔ 152/13).

Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση η αξιολογική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου να αποτελεί εργαλείο πειθαρχικού ελέγχου και επιβολής κυρώσεων. Το προϊόν της δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνδέεται με τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξή των εκπαιδευτικών. Για να λειτουργήσει πραγματικά ένα σύστημα αξιολόγησης θα πρέπει να στηθεί μέσα από συνεργασίες που θα έχουν ξεκάθαρα παιδαγωγική και μόνο στόχευση.

Ο προγραμματισμός – αξιολογική αποτίμηση αποτελεί συστατικό στοιχείο κάθε ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μιας διαδικασίας που αναλύει την υφιστάμενη κατάσταση, θέτει στόχους σε επίπεδο συλλόγου διδασκόντων, προγραμματίζει δράσεις και ενέργειες, τις εφαρμόζει στην πράξη και στο τέλος διαπιστώνει τον βαθμό εκπλήρωσης των προγραμματισμένων στόχων καθώς και την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών και των μέσων που χρησιμοποιήθηκαν.

Ο προγραμματισμός – αξιολογική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου θα πρέπει να γίνεται στο πλαίσιο ενός ενιαίου συστήματος αλληλοϋποστηριζόμενων και αλληλοεξαρτώμενων διαδικασιών με αποκλειστικό στόχο τη βελτίωση-ενίσχυση του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου. Η αξιολογική, αυτή, αποτίμηση πρέπει να είναι δημοκρατική, αντικειμενική, σαφής, να εμπνέει εμπιστοσύνη και να μην αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο σύνδεσής της με την κατηγοριοποίηση (και ανάλογα με αυτήν οικονομική στήριξη) των σχολικών μονάδων ούτε και με τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών.

Η διαδικασία του προγραμματισμού – αξιολογικής αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου πρέπει να είναι διαρκής στο πλαίσιο του Συλλόγου Διδασκόντων. Παράλληλα και ταυτόχρονα με τη διαδικασία αξιολογικής αποτίμησης θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα σταθερό σύστημα στήριξης, ενίσχυσης, επιμόρφωσης (η οποία μετά την κατάργηση της μετεκπαίδευσης, την παύση χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών αλλά και το σταμάτημα κάθε κεντρικά σχεδιασμένης επιμορφωτικής δράσης απουσιάζει παντελώς), επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών στην κατεύθυνση της υποστήριξης της εκπαιδευτικής διαδικασίας και του ίδιου του εκπαιδευτικού.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι για να εφαρμοστεί και ιδιαίτερα να πετύχει ένα σύστημα αξιολογικής αποτίμησης πρέπει να συζητηθεί ενδελεχώς και να τύχει της αποδοχής από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Σύμφωνα και με τις ήδη ψηφισμένες θέσεις του κλάδου, υπάρχουν τρεις βασικές προϋποθέσεις για την αποδοχή της αξιολογικής αποτίμησης:

·         Η αποδοχή των εμπλεκόμενων για όσα περιλαμβάνει ως περιεχόμενο ο θεσμός αυτός. Δίχως αυτήν δεν γίνεται η αποτίμηση.

·         Είναι απαραίτητο να καταστεί σαφές, ότι από το προϊόν της διαδικασίας αποτίμησης προκύπτει όφελος, κέρδος, ποιότητα και αναβάθμιση της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

·         Η αποτίμηση είναι υπόθεση εσωτερική και αφορά τους εκπαιδευτικούς που είναι μέσα στα σχολεία, αφορά τη διαδικασία της εκπαίδευσης που λειτουργεί μέσα στις σχολικές μονάδες.»

 

Ελπίζοντας ότι οι εκπαιδευτικοί μας δε θα προδώσουν τον αγώνα που δίνουν όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι νεοδιόριστοι/ες και ολόκληρος ο κλάδος, παραθέτουμε παρακάτω κείμενο της ομάδας εκπ/κων που αυτοαποκαλούνται « Ομάδα Πειραματόζωων Εκπ/κων» για τα 15 σημεία κοινωνικού δαρβινισμού της επίμαχης αξιολόγησης:

 

«Περί Αξιολόγησης: Τα 15 σημεία κοινωνικού δαρβινισμού

1.      Το σχολείο δεν είναι ούτε οι μαθητές, ούτε οι εκπαιδευτικοί, ούτε οι γονείς: είναι οι σχέσεις μεταξύ όλων αυτών. Αυτές καθορίζουν το πλαίσιο της σχολικής κοινότητας.

2.      Το σχολείο ως κτίριο, αίθουσες, αυλή κτλ. είναι απλά ο φυσικός χώρος όπου λαμβάνει χώρα η κοινωνικοποίηση και η μάθηση. Ο κοινωνικός, όμως, χώρος είναι οι σχέσεις των ανθρώπων.

3.      Το σχολείο είναι πρώτιστα κοινότητα ζωής (σχέσεων δηλαδή) και μετά κοινότητα μάθησης. Η μητέρα μου δεν έμαθε παρά ελάχιστα στον κοινωνικό χώρο του σχολείου της μεταπολεμικής Ελλάδας με τους 50 μαθητές ανά τάξη. Δεν θα ξεχάσει, όμως, ποτέ τους φίλους της και τις σχέσεις που έχει από το σχολείο. Το σχολείο είναι πρώτα κοινότητα ζωής και μετά κοινότητα μάθησης.

4.      Όταν λέμε κοινότητα μάθησης, περιβάλλον μάθησης, θα πρέπει να θυμόμαστε το εξής: όταν κλωτσήσεις έναν σκύλο, δεν ξέρεις αν θα φύγει ή θα σε δαγκώσει. Τα έμβια όντα είναι κλειστά συστήματα: επομένως, όσο περίεργο και αν ακούγεται, δεν μαθαίνουμε τίποτα σε κανέναν μαθητή. Χτίζουμε ένα πλαίσιο σχέσεων, ένα περιβάλλον μάθησης, χρησιμοποιούμε διδακτικές στρατηγικές αλλά κάθε μαθητής (και εκπαιδευτικός φυσικά) κατακτά μόνος του τη γνώση, «χτίζει» τη γνώση του σε αλληλεπίδραση με τους άλλους. Ο Piaget και η κονστρουκτιβιστική παράδοση έχει μιλήσει για αυτήν τη εποικοδομητική διαδικασία πολύ νωρίς. Ακόμα παραπέρα, o Vygotsky, ο Bruner και ο Bateson μιλούν για τον «Νου στην Κοινωνία», για τη σημασία του Εσύ για να υπάρξει το Εγώ, εν τέλει για τη σημασία του Εμείς – δεν μαθαίνουμε, δεν υπάρχουμε χωρίς σύνδεση με τους άλλους, βρισκόμαστε μέσα σε ένα κύκλωμα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης και έτσι μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε. Είμαστε ένα οικοσύστημα. Ο Νους είναι ένα κύκλωμα, ένα οικοσύστημα, όχι κάτι το ατομικό, «μέσα στο κεφάλι μας» που θα το μετρήσουμε «αντικειμενικά».

5.      Σε αυτό το κύκλωμα, το οικοσύστημα, δεν υπάρχει μόνο ο εκπαιδευτικός. Υπάρχει η γενικότερη κουλτούρα ενός σχολείου. Η γενικότερη κουλτούρα μιας περιοχής, ενός χωριού, η γενικότερη κουλτούρα μιας κοινωνίας, μιας χώρας. Και μιας ολόκληρης εποχής.

6.      Κάθε σχολείο, κάθε τάξη, κάθε μαθητής, κάθε εκπαιδευτικός είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ως προς τις σχέσεις του. Άρα, και ως προς τον τρόπο και ρυθμό μάθησης και εξέλιξης. Και εξελισσόμαστε συνέχεια. Ποτέ δεν μπαίνει ο ίδιος άνθρωπος στο ίδιο ποτάμι όπως έχει πει και ο Ηράκλειτος. Και ο άνθρωπος έχει αλλάξει, και το ποτάμι. Πότε δεν είμαστε οι ίδιοι στις ίδιες κοινωνικές σχέσεις.

7.      Άρα, κάθε απόπειρα ποσοτικοποίησης, ατομικής μέτρησης και σύγκρισης μεταξύ ανθρώπων είναι απλά επιστημολογικό λάθος. Δεν μπορείς να συγκρίνεις στην πραγματικότητα δύο παιδιά, δύο δασκάλους, δύο σχολεία. Πρόκειται για μοναδικά έμβια συστήματα σε συνεχή εξέλιξη μέσα σε συνεχώς εξελισσόμενες, διαφορετικές κοινωνικές σχέσεις/πλαίσια.

8.      Ακόμα και η σύγκριση με τον «εαυτό» μας ή τη γνώση μας για ένα θέμα π.χ. τα Μαθηματικά είναι λάθος. Δεν είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι για να κάνουμε σύγκριση με κάτι παλιότερο, ο εαυτός δεν είναι κάτι ξεκομμένο από τις κοινωνικές σχέσεις που τον πραγματώνουμε και οι σχέσεις και τα πλαίσια συνεχώς αλλάζουν. Να το πούμε με άλλο τρόπο, είναι άλλο το παιδί/εαυτός/πλαίσιο σχέσεων που δίνει δεύτερη φορά πανελλήνιες και τελικά περνάει στις εξετάσεις. Εμείς το «αναπαριστούμε» σαν έναν «στιβαρό, συνεχή εαυτό» που τα κατάφερε.

9.      Κάθε αξιολόγηση, μαθητή ή εκπαιδευτικού, εσωτερική ή εξωτερική, είναι μόνο μια στιγμιαία φωτογραφία της ατομικής ζωής μας που δεν αποκαλύπτει τα κοινωνικά πλαίσια στα οποία βρισκόμαστε και τη συνεχή αλλαγή τους.

10.  Για να μιλήσουμε λοιπόν για σχολεία, μαθητές, εκπαιδευτικούς, αξιολόγηση, αποτίμηση, ανατροφοδότηση κτλ. θα πρέπει να αλλάξουμε τελείως τη γλώσσα μας, να μιλήσουμε περιγραφικά για μοναδικές κοινωνικές σχέσεις/πλαίσια και να πετάξουμε τη βαθμολόγηση και σύγκριση στον κάλαθο της ιστορίας της εκπαίδευσης. Μόνο μια τέτοια διαδικασία προσεγγίζει περισσότερο την πολύπλοκη πραγματικότητα των ανθρώπων.

11.  Ένα Υπουργείο που θέλει να θεμελιώσει μια διαδικασία αξιολόγησης η οποία δεν έχει τη συναίνεση των εκπαιδευτικών, θέλει να προσεγγίσει την πολύπλοκη πραγματικότητα ή έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με αυτήν, εξυπηρετώντας δικές του ιδεοληψίες; Και ποια είναι η βασική του ιδεοληψία;

12.  Ο δαρβινισμός. Ο καλύτερος, ο άριστος (ως άτομο), κερδίζει και επιβιώνει. Ο δαρβινισμός στη βιολογία, και στην κοινωνία, έχει διαψευστεί από τα επιτεύγματα των σύγχρονων επιστημών (με τις Θεωρίες για τη Σχετικότητα του Αϊνστάιν στη Φυσική, της αρχή της απροσδιοριστίας στη κβαντική μηχανική, τις έρευνες στη βιολογία και στα οικοσυστήματα των Maturana και Varela κ.α.). Δεν επιβιώνει ο άριστος. Υπάρχουν λιοντάρια πιο γρήγορα από άλλα στη σαβάνα, αλλά και τα άλλα λιοντάρια ζουν, αρκεί να είναι λειτουργικά και προσαρμοστικά (στις σχέσεις τους, στο οικοσύστημα). Με την αλληλεγγύη δε, όπως μας δείχνουν τα σύγχρονα πονήματα δασολογίας για τις σχέσεις των δέντρων σε ένα δάσος, επιβιώνει και ο αδύναμος – όπως ένας άνθρωπος με αναπηρία μπορεί να επιβιώσει, να εργαστεί και «διαπρέψει» σήμερα σε μια κοινωνία αλληλεγγύης και πρόνοιας.

13.  Αλληλεγγύη και όχι Ανταγωνισμός. Συνεργασία και όχι Φόβος. Θέλουν να λειτουργεί το σχολείο όπως μια ιδιωτική επιχείρηση που λειτουργεί με ανταγωνισμούς και φόβο γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα γίνει «άριστο» σε μια «αγορά» σχολείων. Αυτή είναι η «ιδιωτικοποίηση» του δημόσιου σχολείου και όχι η εξαγορά του από κάποιον ιδιώτη επιχειρηματία.

14.  Το σχολείο δεν είναι μόνο εμείς σήμερα αλλά και οι μελλοντικές γενιές. Το Δημοκρατικό, Αλληλέγγυο Σχολείο πρέπει να προστατευτεί, παρά τα δικά του προβλήματα και στρεβλώσεις σε διαδικασίες (π.χ. πόσο συχνά συζητούν οι Σύλλογοι Διδασκόντων παιδαγωγικά ζητήματα και όχι λειτουργικά;).

15.  Αγωνιζόμαστε ενάντια στις διαδικασίες αυτό-έξω-μέσα αξιολόγησης που προωθεί το δαρβινικό μας Υπουργικό επιτελείο.

                                                                                              ΟΜΑΔΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ»

 

Όλα τα παραπάνω θα συζητηθούν εκτενώς στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση που προγραμματίζεται μέσα στο πρώτο 15θημερο του Φεβρουαρίου.

 

                                                                           ΓΙΑ  ΤΟ Δ.Σ.   

                                                      

Η πρόεδρος                                                                                   Η  γενική γραματέας

ΛάζουΈφη                                                                             Παπαδάτου Μαρία