2 Ενημερωτικό Σημείωμα Νοεμβρίου

Ζάκυνθος, 6/11/2013

2⁰ Ενημερωτικό Σημείωμα Νοεμβρίου

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Όπως όλοι γνωρίζουμε βρισκόμαστε σε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής, κοινωνικής κρίσης και κρίσης αξιών και θεσμών.

Βιώνουμε εδώ και τρία χρόνια τις πιο βαθιές συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές από τις συγκυβερνήσεις και τους δανειστές μας.

 Κάθε ημέρα που περνά, αυτή η πολιτική καταργεί τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, διαλύει το δημόσιο πανεπιστήμιο και τα σχολεία, οδηγεί τα παιδιά του ελληνικού λαού στην αμάθεια και την παραπαιδεία.

Ο κόσμος της εκπαίδευσης βιώνει μια πρωτόγνωρη επίθεση της Συγκυβέρνησης στην προσπάθεια υλοποίησης μνημονιακών συμφωνιών. Η επίθεση αυτή έχει δύο αλληλένδετους στόχους: αφενός τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και ευρύτερα των εργαζόμενων στο δημόσιο με τη μείωση του αριθμού των εργαζόμενων μέσα από διαθεσιμότητες-απολύσεις, μετατάξεις, υποχρεωτικές μετακινήσεις, όπου με οριζόντιο τρόπο καταργεί οργανικές θέσεις στην πορεία του χτυπήματος της μονιμότητας στο Δημόσιο, και αφετέρου την περαιτέρω συρρίκνωση και υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, με επικέντρωση στην παρούσα φάση στην προσχολική, στην ειδική αγωγή και το  ολοήμερο σχολείο (κενά διδακτικού προσωπικού, αντικατάσταση της μόνιμης εργασίας από εργαζόμενους προγραμμάτων ΕΣΠΑ), τη βαθμίδα του Λυκείου (δομή, περιεχόμενο, εξεταστικό) και την τριτοβάθμια εκπαίδευση (αποψίλωση του διοικητικού προσωπικού κ.λπ.). Στους καθηγητές το όχημα ήταν η αύξηση του ωραρίου για τη δημιουργία τεχνητών πλεονασμάτων σε συνδυασμό με συγχωνεύσεις και κλεισίματα σχολείων, αύξηση του αριθμού των μαθητών στα τμήματα και η επιλεκτική κατάργηση (μέσα σε μια νύχτα) 2.122 εκπαιδευτικών 50 συγκεκριμένων κλάδων στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Στους δασκάλους προς το παρόν η έλλειψη διορισμών μόνιμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών από τον κρατικό προϋπολογισμό και η αντικατάστασή τους από αναπληρωτές ΕΣΠΑ, η αύξηση κατά 10% του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα και οι συγχωνεύσεις τμημάτων, οι τεχνητές υπεραριθμίες και η απαξίωση της οργανικής θέσης, οι υποχρεωτικές μετακινήσεις εντός περιφέρειας (προς το παρόν) μονίμων και αναπληρωτών, η κατάργηση υποστηρικτικών δομών αντισταθμιστικής αγωγή.

Σας επισυνάπτουμε τις θέσεις του Συλλόγου μας σχετικά με την τρέχουσα επικαιρότητα:

Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ζακύνθου

«Διονύσιος Σολωμός»

Σπύρου Γκούσκου 12 & Αργυροπούλου

Τηλ:2695028854-Φαξ:2695048783

e-mail: solomosd@otenet.gr

Ζάκυνθος, 6/11/2013

2⁰ Ενημερωτικό Σημείωμα Νοεμβρίου

Προεδρικό Διάταγμα 152/2013:

Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

Συνοπτική αποδελτίωση του ΠΔ

Το Προεδρικό Διάταγμα για την αξιολόγηση έχει απασχολήσει το τελευταίο διάστημα όχι μόνο τον εκπαιδευτικό κόσμο αλλά και την κοινή γνώμη στο σύνολό της. Το θέμα έχει αναζωπυρώσει τον κοινωνικό αυτοματισμό που στις μέρες μας  η επικοινωνιακή πολιτική  των κυβερνώντων χρησιμοποιεί   κατά κόρον προκειμένου να στρέψει την μία επαγγελματική κατηγορία εναντίον της άλλης. Πολλοί, λοιπόν, επιχαίρουν για την επικείμενη αξιολόγηση  θεωρώντας ότι έφτασε η ώρα να αξιολογηθούν οι εκπαιδευτικοί και οι “ακατάλληλοι” να πάνε σπίτι τους, αγνοώντας το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί δεν είναι ενάντια στη βελτίωση του έργου τους και στην αναβάθμιση της ποιότητας και του περιεχομένου της παρεχόμενης γνώσης. Είναι ενάντια στη στοχευμένη αξιολόγηση που θεσμοθετείται με το Π.Δ και αποσκοπεί στη μείωση του εκπαιδευτικού δυναμικού των σχολείων και των δαπανών για την Παιδεία.

 

Κατά την πρώτη εφαρμογή του Π.Δ. αξιολογούνται κατά προτεραιότητα οι εκπαιδευτικοί που κατά την 31η Μαΐου του 2014 συμπληρώνουν τον ελάχιστο χρόνο που απαιτείται για την προαγωγή από το βαθμό που κατέχουν στον επόμενο βαθμό σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 7 του άρθρου 7 του ν. 4024/2011.

Οι  συντάκτες του ισχυρίζονται ότι στοχεύουν στην αναβάθμιση της Δημόσιας εκπαίδευσης  αποσιωπώντας το γεγονός ότι οι πολιτικές επιλογές του παρελθόντος, αλλά  ιδιαίτερα  αυτές του παρόντος, έχουν απογυμνώσει την εκπαίδευση από το ουσιαστικό της περιεχόμενο.

Υποστηρίζουν ότι η αξιολόγηση θα αποτελέσει το εργαλείο για τη διασφάλιση της λειτουργίας του σχολείου. Στο άρθρο 2, μάλιστα, του διατάγματος αναφέρεται ότι σκοπός της αξιολόγησης είναι “η βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου”. Προφανώς η ποιότητα, σύμφωνα με τους συντάκτες του σχεδίου, δεν επηρεάζεται από τις μηδενικές δαπάνες για την παιδεία, από τα κενά των σχολείων, από τις συγχωνεύσεις, από την ελλιπή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, από την απουσία  κτιριακής υποδομής.

Τα  κριτήρια της αξιολόγησης αναπτύσσονται στο άρθρο 14 του σχεδίου  στα οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται πέρα από την παιδαγωγική κατάρτιση, οι διαπροσωπικές σχέσεις και προσδοκίες, ο βαθμός πρόσληψης των δυνατοτήτων και αναγκών των μαθητών, η διδακτική ικανότητα. Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι αν τα κριτήρια αυτά είναι μετρήσιμα. Πώς μπορεί κανείς να αποτιμήσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της παιδαγωγικής διαδικασίας με μια μέτρηση  αντικειμενική; Μετριέται το κλίμα της σχολικής τάξης, η αλληλεπίδραση στις σχέσεις  δασκάλου και μαθητή και η δυναμική  της ομάδας όπως τη βρίσκουμε σε μια σχολική αίθουσα;

Στα παραπάνω αυθαίρετα και αόριστα κριτήρια που παρουσιάζονται ως αξιολόγηση έρχεται το άρθρο 5 του διατάγματος  για να επιβεβαιώσει αυτό που αποτελεί προτεραιότητα του: Τη βαθμολόγηση.  Η βαθμολόγηση και η κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών και των σχολείων είναι ο απώτερος σκοπός των εμπνευστών του σχεδίου του προεδρικού διατάγματος. Η κλίμακα βαθμολόγησης περιλαμβάνει χαρακτηρισμούς όπως: «ελλιπής», «επαρκής», «πολύς καλός», «εξαιρετικός» και συνδέει την “ αξιολόγηση” με τον νόμο  του ενιαίου μισθολογίου-βαθμολογίου Ν. 4024/2011. Εκεί είναι πια εμφανής οι σκοποί του όλου εγχειρήματος. Σύμφωνα με το νόμο στον επόμενο βαθμό δε θα προάγονται όλοι όσοι έχουν περάσει με επιτυχία τη δοκιμασία της αξιολόγησης, αλλά ένα ποσοστό τους!

Το προτεινόμενο σύστημα αξιολόγησης όχι μόνο καθηλώνει τους εκπαιδευτικούς μισθολογικά, αλλά αποτελεί το όχημα για επικείμενες απολύσεις. Μετατρέπει το σχολείο σε ένα χώρο όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ των εκπαιδευτικών θα είναι καθημερινό φαινόμενο. Διαλύει το σχολικό κλίμα και εκχυδαΐζει το ρόλο του εκπαιδευτικού δημιουργώντας σχέσεις υποταγής  προς την  εκάστοτε ιεραρχία.

Οι υπέρμαχοι του σχεδίου προεδρικού διατάγματος διατείνονται ότι θα φέρει στο χώρο της εκπαίδευσης την αντικειμενικότητα, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, ενώ καθιστά τον εκπαιδευτικό έρμαιο της αυθαιρεσίας των αμέσως ανωτέρων του. Ο δάσκαλος μετατρέπεται  σε υπάλληλο φοβισμένο και με σκυμμένο το κεφάλι, σε ένα χειραγωγούμενο ον που θα έχει χάσει την αξιοπρέπεια του.

Το ΠΔ επιχειρεί να φορτώσει στις πλάτες των εκπαιδευτικών τα προβλήματα του δημόσιου σχολείου, προβλήματα που οι πολιτικές του νεοφιλευθερισμού έχουν σωρεύσει. Η κοινωνία, όμως παρά την καταιγιστική προπαγάνδα που δέχεται από τους κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ, γνωρίζει ότι το δημόσιο σχολείο, αν έχει “ψυχή”,  το οφείλει στους δασκάλους  του και την ανεκτίμητη προσφορά τους.

Βρισκόμαστε μπροστά στην κορύφωση της γενικευμένης επίθεσης της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας στην προσπάθεια τους να υλοποιήσουν  άμεσα  τις  επιταγές των εντολοδόχων τους Ο.Ο.Σ.Α –Δ.Ν.Τ-Ε.Ε,  που στοχεύουν :    

·                     Στην δημιουργία  του απαραίτητου  εκείνου αποθέματος  εκπαιδευτικών  σε κινητικότητα - διαθεσιμότητα ώστε  να καλυφθεί,  στο χώρο της Παιδείας, ο «στόχος» των χιλιάδων απολύσεων που θα γίνουν συνολικά στο Δημόσιο και που θα έχει τη μορφή «στρατιωτικού νόμου» όπως δήλωσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αν οι απολύσεις είναι  η εντολή της «Τρόικας» και οι επιταγές του μνημονίου, η αξιολόγηση  αποτελεί την κυρίαρχη  μεθοδολογική συνταγή επιλογής. Αν όρος των μνημονίων είναι η εξοικονόμηση πόρων, η ποσόστωση στις προαγωγές των εκπαιδευτικών και η μισθολογική τους καθήλωση, το κλειδί είναι η αξιολόγησή τους.

·                Στην προώθηση του «νέου» σχολείου της αγοράς, ενός σχολείου που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που οι γονείς θα βάζουν βαθιά το χέρι στη τσέπη, που οι μαθητές θα μαθαίνουν μόνο όσα και ό, τι έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις.                                                                             

·                Στο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών με ταυτόχρονη  μισθολογική και  βαθμολογική τους καθήλωση.                                                                                                                       

·                Στη  μετάθεση της  ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση των σχολείων στους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, ενοχοποιώντας τους για αδράνεια και "έλλειψη επιχειρηματικού πνεύματος", έτσι ώστε να μείνει στο απυρόβλητο η κρατική πολιτική και να στρωθεί το χαλί για την προώθηση της αξιολόγησης – χειραγώγησης.                                                                                                              

·                Στο να προωθηθεί  η μετακύληση των ευθυνών και των δαπανών των δημόσιων σχολείων κατευθείαν στους "πελάτες" (δηλ. στους γονείς) λόγω της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης.                                                                                    

·                Στο να επιβληθεί στα στελέχη εκπαίδευσης και ειδικότερα στους διευθυντές, η εκσυγχρονισμένη εκδοχή του management , που αντιλαμβάνεται το σχολείο σαν προβληματική επιχείρηση που οφείλει να αναζητήσει χρηματικές πηγές, εισφορές από τους γονείς, δωρεές, ευεργέτες, φιλανθρωπίες κλπ.          

·                Να πλήξουν δραστικά, συρρικνώνοντας και χειραγωγώντας  την παιδαγωγική και διδακτική αυτονομία των εκπαιδευτικών, μέσω της διευρυνόμενης τυποποίησης και ομοιομορφίας των διδακτικών τους πρακτικών, μέσω των πολλαπλών και αλλεπάλληλων διαδικασιών αξιολόγησης και απόδοσης λόγου αλλά και του πολύπλευρου πολιτικο-ιδεολογικού ελέγχου της διδακτικής πράξης από το κράτος και τους μηχανισμούς της αγοράς. 

·          Να αποπροσανατολίσουν  από τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης φορτώνοντας στους εκπαιδευτικούς την ευθύνη για τις δυσλειτουργίες του Δημόσιου Σχολείου.

Ταυτόχρονα είναι προκλητικό το κόστος της εφαρμογής του προγράμματος –που φυσικά θα έχει και αυτό τη σφραγίδα του ΕΣΠΑ–  να φτάνει τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ (!), όταν καλούνται συνάδελφοι με μισθούς της τάξης των 700 ευρώ να θέλουν τουλάχιστον το μισό τους μισθό για να πάνε στα σχολεία στα οποία βίαια μετακινήθηκαν.

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη!  Δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα στέλεχος της εκπαίδευσης να έρθει να «μας ζητήσει και τα ρέστα» γιατί δήθεν δεν «πιάσαμε τους στόχους», γιατί δεν «ανταποκριθήκαμε στους δείκτες».

 Δεν πρέπει να αφήσουμε το φόβο να κυριεύσει, ούτε να έχουμε την αυταπάτη ότι «εγώ ελπίζω να τη βολέψω». Με τρόπο συλλογικό και αποφασιστικό πρέπει να δώσουμε τη μάχη ενάντια σε μια διαδικασία που θέλει ουσιαστικά να μας πείσει ότι «δεν χωράμε» στην εκπαίδευση γιατί «δεν το αξίζουμε». Να αφουγκραζόμαστε τις μορφωτικές αλλά και κοινωνικές ανάγκες των μαθητών μας, να αναζητούμε εκείνους τους δρόμους που θα τους οδηγούν στην καλλιέργεια κριτικής σκέψης και της χειραφέτησής τους.

Παλεύουμε για ένα σχολείο που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, θα αναπτύσσει την κριτική τους σκέψη, θα προωθεί την αγάπη για τη γνώση, θα τους  μάθει να εξηγούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, θα τους  διδάξει αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αγωνιστικότητα, με περιεχόμενο απαλλαγμένο από την παπαγαλία, το μυστικισμό , το ρατσισμό, ένα σχολείο χωρίς αποκλεισμούς, ανοιχτό για όλα τα παιδιά, Έλληνες και μετανάστες. Ένα δημόσιο σχολείο για μια κοινωνία της κοινωνικής δικαιοσύνης, της σταθερής απασχόλησης, των κατοχυρωμένων εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας. 

Από αυτή την άποψη δίνουμε τη μάχη να μην περάσει η αξιολόγηση, να μπλοκάρουμε στην πράξη την εφαρμογή της. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε, με βάση και τις αποφάσεις  της ΔΟΕ : 

α. Τους διευθυντές των σχολικών μονάδων να μη συμμετέχουν στα επιμορφωτικά σεμινάρια για την αξιολόγηση και τους σχολικούς συμβούλους να μη συμπράξουν στην προετοιμασία τους. Δηλώνουμε ότι θα  συντονίσουμε τη δράση μας για να ακυρώσουμε στην πράξη τα σεμινάρια αυτά. 

β. Τους συλλόγους διδασκόντων να αρνηθούν τη συμμετοχή τους στην «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας,  επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά με πρακτικό ότι απορρίπτουν κάθε μορφή αξιολόγησης. Αν αυτό δεν είναι δυνατό σε κάθε σχολικό συγκρότημα να γίνει συνέλευση των εργαζόμενων εκπαιδευτικών και να παρθούν αποφάσεις ενάντια στην αυτοαξιολόγηση.Να συνεδριάσουν οι σύλλογοι ΠΕ και να καταλήξουν σε αγωνιστικές αποφάσεις  και σε κάλυψη κάθε εκπαιδευτικού και συλλόγου διδασκόντων που θα αρνηθεί στην πράξη την αυτοαξιολόγηση.

«Οργανικές θέσεις σε όλους!»

Το τυρί το βλέπεις, τη φάκα την είδες;

Η τροπολογία του Υπουργείου Παιδείας, με την οποία αλλάζει η οργανικότητα είναι πια προ των πυλών! Συνιστά 146.000 οργανικές θέσεις σε Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση. “Δίνουμε ΤΕΛΟΣ σε αυτή την ανασφάλεια και κάθε   εκπαιδευτικός θα έχει την οργανική του θέση”, δήλωνε ο Υπουργός Παιδείας στη Βουλή προαναγγέλοντας τη σχετική νομοθετική ρύθμιση. Τι όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος…

       Είναι όμως τα πράγματα έτσι όπως θέλουν να τα παρουσιάζουν και τελικά να μας εφησυχάζουν; Η νέα αυτή ρύθμιση, λοιπόν, όχι μόνο δεν έρχεται να κατοχυρώσει την ασφάλεια των εκπαιδευτικών ,αλλά είναι το εργαλείο το οποίο χαράζει αριστοτεχνικά το δρόμο της διαθεσιμότητας-απόλυσης χιλιάδων εκπαιδευτικών! Κινδυνολογούμε και υπερβάλλουμε θα σκεφτεί κάποιος… Η απάντηση όμως είναι απλή και άκρως διαφωτιστική:

      Ουσιαστικά με τη ρύθμιση αυτή καταργούνται οι συνταγματικά κατοχυρωμένες οργανικές θέσεις στο Υπουργείο Παιδείας, τις οποίες κατείχαμε ΟΛΟΙ  οι μόνιμοι  υπάλληλοι του Δημοσίου (ανεξάρτητα από την οργανική μας τοποθέτηση σε σχολική μονάδα) και  μετατρέπονται σε ‘’ρευστές’’ οργανικές θέσεις στις σχολικές μονάδες, συνδέοντας την τύχη του εκπαιδευτικού αποκλειστικά με αυτήν του σχολείου. Μειώνονται τα τμήματα; Δεν υπάρχουν ώρες για όλους; Κάποιοι περισσεύουν; Πάνε περίπατο οι οργανικές και αφού πλέον ο φορέας σου, δηλαδή το σχολείο στο οποίο θα έχεις οργανική, δεν τη χρειάζεται, την καταργεί κι εσύ πηγαίνεις σπίτι σου. Τόσο απλά…

     Ας ανατρέξουμε όμως στο σημείο αυτό στην υπάρχουσα νομοθεσία    (Νέος Κώδικας Ν3528 2007,ΦΕΚ 26 Α1): “Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι, εφόσον οι θέσεις αυτές υπάρχουν».

ΑΡΘΡΟ 154 (Μνημόνιο ΙΙΙ): Απόλυση λόγω κατάργησης θέσης:

1.  Ο υπάλληλος απολύεται, αν καταργηθεί η θέση στην οποία υπηρετεί.

2. Αν καταργηθούν ορισμένες μόνο θέσεις του ίδιου κλάδου, απολύονται οι υπάλληλοι οι οποίοι συγκεντρώνουν τα λιγότερα ουσιαστικά προσόντα». Προσέξτε, όχι τυπικά ,αλλά ουσιαστικά προσόντα.

       Αφού, λοιπόν, το Υπουργείο τοποθετήσει όλους μας, όπως λέει, στα σχολεία, μετά θα έχει τη δυνατότητα να βγάζει αξιοκρατικά σε διαθεσιμότητα όσους περισσεύουν , με τα  κριτήρια διαθεσιμότητας που πέρασε το καλοκαίρι (τρόπος διορισμού, χρόνια υπηρεσίας, τα οποία προσμετρώνται αντίστροφα, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, υπολογιστές, διοικητική εμπειρία κ.λ.π. συν αξιολόγηση). Θα θέτει δηλαδή σε διαθεσιμότητα-απόλυση αξιοκρατικά πλέον, όχι όποιον έτυχε τώρα να μην έχει ωράριο ή θέση σε σχολείο, γεγονός που θα δημιουργούσε θέματα νομιμοποίησης ,αλλά όποιον από κάθε σχολείο έχει τα λιγότερα μόρια .Με τη ρύθμιση αυτή, λοιπόν, είναι  πρωτίστως νομιμοποιημένο και εξόχως εύκολο και ανταγωνιστικό.

       Κάπου εδώ έρχεται να προστεθεί και η αξιολόγηση, την οποία καταλαβαίνουμε γιατί προσπαθούν διακαώς να θεσμοθετήσουν. Για να έχουν ένα ακόμη αξιολογικό κριτήριο διαθεσιμότητας-απόλυσης.

       Στην ουσία όμως εξυπηρετείται έτσι ο πραγματικός στόχος του Υπουργείου για απολύσεις και μείωση του μισθολογικού κόστους (για κάθε έναν ‘’υψηλόμισθο’’ εκπαιδευτικό, υπόσχεται  ότι θα προσλάβει δύο των 650 ευρώ) αλλά και ελαστικοποίηση των εργασιακών μας σχέσεων. O νόμος της ζούγκλας, λοιπόν! Όλοι εναντίον όλων για την εξασφάλιση μιας χαμηλόμισθης θέσης… Μιλάμε ουσιαστικά και τυπικά, συνάδελφοι, για τη  μετάλλαξη-διάλυση, με αυστηρά λογιστικά κριτήρια, του δημόσιου σχολείου και των  εργασιακών μας σχέσεων.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Συζητάμε, προτείνουμε και ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ… πριν να είναι αργά!